Het bakhuisje

Ik daalde de ladder af, draaide mijn haar in een knotje, schoof in mijn zakkige overall, keek nog snel even om naar de nok van

‘Hé, visserman!’ Ik liet de afwas in het teiltje, droogde mijn handen, deed mijn schort af en liep zo snel als mijn stramme benen het

Waarde rechter, Hemelsbreed zijn u en ik slechts een paar honderd meter van elkaar gescheiden. In gedachten ben ik nog dichterbij en ook in levenden

Je bent niet het gezicht dat in de oude kroegspiegel kijkt, het stiekeme gelaat dat schemert achter je uitdagende mond, je grote wapperende ogen, je

Voor de zoveelste keer stond John op van de bank om het gordijn een stukje opzij te schuiven. Nog steeds niets. Ja, de Audi stond

Toen John haar voor het eerst kuste, in die geïmproviseerde slaapzaal na dat brallerige feestje, had ze zich afgevraagd wat ze met zo’n zonderling aan

Op het talud hoort ze insecten zoemen. Bladeren glinsteren als zilverpapier in het haar van een meisje. Rails buigen een bocht in een roerloze ladder.

In haar witte badjas stapt Heleen over de drempel van de gîte, haar blik vol verwijt: ‘Thom, waarom ben je nog niet uitgekleed?’ Staand achter

Bij de parkeerplaatsen naast de boerderij namen we tegelijk afscheid, Mascha van haar ouders en ik van Saskia. Hoewel haar vader en moeder nog vlakbij