Omdat ik zat te slapen, miste ik het station waar ik uit moest stappen. Twee haltes later drong de situatie tot me door. Ik had het verprutst en zou te laat komen op de afspraak met mijn belangrijkste klant.

Gelukkig was ik wakker geworden op Rotterdam Centraal. Genoeg taxi’s daar. Eerst even pinnen en dan de altijd wat ongemakkelijk aanvoelende luxe van de taxi. Na een rit van ruim een kwartier, was ik nog net op tijd. Maar het kostte me 35 euro.

Een slaapverzekering heb ik niet en ik kan niemand aansprakelijk stellen. Dat zou zelfs absurd zijn. Stel dat ik de NS zou verwijten dat de conducteur mij niet op tijd wakker heeft gemaakt. Waarna ik de NS aanspoor – vergeef me het woord – die 35 euro aan mij terug te betalen. Een kansloze actie, toch? Dus ik draai als kleine krabbelaar zelf voor deze kosten op.

Dit krachtenspel ziet er totaal anders uit als iemand groots en meeslepend durft te leven. Kijk naar Loek Hermans. De sympathieke VVD’er en senator heeft zitten slapen als voorzitter van de raad van toezicht toen de in 2007 gefuseerde megazorginstelling Meavita zoveel geld verbrandde dat de organisatie in 2009 failliet ging. Er is 56 miljoen euro boedelschuld overgebleven en Hermans moet vanuit zijn persoonlijke aansprakelijkheid ongeveer anderhalve ton aan proceskosten betalen. Maar de man heeft ongetwijfeld wèl een slaapverzekering en geniet de steun van zijn vriend, de sympathieke VVD’er Mark Rutte. Dus hij ontspringt al jaren de dans. 

Maar nu niet meer. Zes jaar na het faillissement van het met geld smijtende bedrijf dat 2.000 mensen moest ontslaan, heeft Hermans nu ook een van zijn banen opgegeven, namelijk die van senator. Het kostte hem bovendien een beoogd burgemeesterschap. En er dreigen nog meer onaangenaamheden voor de rijzige Brabander. De vakbonden startten een civiele procedure tegen hem en de andere boardroomleden. Als het mis loopt, kan hij persoonlijk opdraaien voor een deel van de boedelschuld bij Meavita.

Deemoedig het hoofd buigen en alvast het eigen huis verkopen? Nee, dat doet de vriendelijke VVD’er niet. Hij vecht de veroordelingen aan. Niet op inhoudelijke gronden. Want de gemaakte fouten staan vast. Maar op procedurele fouten en verkeerde data op documenten. Zo kan hij tijd rekken. Met gemak duurt het weer zes jaar voordat een rechter uitspraak doet. In die tussentijd komt er voor de aardige banenreus vast wel weer een lucratief klusje langs. Toezichthouder bij NS misschien? Kan hij lekker verder pitten.

Lees ook Naastzitter, Anne Frank of maak een andere keuze.

©Jan Kloeze

April, 2016