Op een stralende, eerste Pinksterdag was ik met de trein naar Zutphen gegaan. Ik wandelde terug.

Anderhalf uur voordat ik weer thuis was, zo tegen 13.00 uur, arriveerde ik bij museumcafé de Kribbe. De terrassen zaten mudjevol. Veel fietsers en automensen, ook wel enkele wandelaars, waren daar neergestreken. Ik had zin in koffie, want ik had alleen water bij me. Het duurde zeker 45 (!) minuten voordat ik mijn koffie kreeg. Toch bleef ik wachten.

De dreigende onweersbui die al langer in het Zuiden aan het opbouwen was, bleek toen ik mij weer op pad begaf, veel dichterbij gekomen. Een kring van zwarte en witte wolken omringde de pikdonkere lucht daarachter. Af en toe rommelde het in de verte, een geluid dat ook nog door een vliegtuig veroorzaakt had kunnen worden totdat de eerste bliksemflitsen in de geveegde lucht verschenen. Ik liep over de hier vrij hoge winterdijk van de IJssel naar het Noorden en pakte mijn opvouwbare stormparaplu uit de rugzak. Om 14.00 uur haalde de bui me in en stortte hij zich op het landschap met een verzengend harde wind en plonzende regen. Sissende knallen wisselden een diep gerommel af en ontladingen waren niet van de lucht, vooral horizontaal.

Mijn parapluutje hield alleen mijn hoofd droog en werd door de wind zo hard ingedrukt, dat ik het niet meer vertrouwde. Ik was een bomenrij voorbij en liet me door het borsthoge gras aan de lijzijde van de dijk naar beneden glijden. Daar ging ik schuin tegen de dijk aan zitten, benen opgetrokken, paraplu pal boven me, maar zodanig dat ik wel over het open veld van de uiterwaarden kon uitkijken naar de bliksem. De frisse atmosfeer vergrootte de helderheid in mijn kop. Een enkele keer was er in mij een stemmetje dat opperde door de bliksem geraakt te kunnen worden. Maar dit geluid verdween bij de volgende onweersroffel vanzelf. 

Geraakt worden door de bliksem leek me trouwens een mooie dood, wreder dan verdrinking maar ook heldhaftiger. Wie zoiets overleeft, is voorbestemd om een sjamaan te worden, heb ik weleens ergens gelezen.

Lees ook De mens is een kuddedier, Ellen of maak een andere keuze.

©Jan Kloeze

April, 2016